Paolo Villaggio? Për vajzën e tij Elisabetta ai nuk u largua kurrë. “Ai është ende këtu” – thotë ajo në një intervistë për “La Stampa”. “Të gjithë e kujtojmë sepse na bëri të qeshnim. Dhe t’i bësh njerëzit të qeshin është e vështirë, ndihmon për të lehtësuar pak peshën e jetës”. Filmi i parë i sagës “Fantozzi” u shfaq në ekranin e madh në një kinema shumë të njohur në qendër të Romës. Ishte 27 mars 1975.
Elizabetta mban mend gjithçka edhe pse ishte një vajzë e vogël. “Mbaj mend që ndjeva emocionin e babait tim dhe gjithashtu tmerrin e tij për pritshmërinë që do të kishte filmi. Shkuam të gjithë bashkë në kinemanë “Barberini”. Ai na tha “hyni vetëm. Pa thënë se kush jeni dhe përpiquni të kuptoni si shkon”. Sapo u fikën dritat, ai vetë shkoi në dy kinema të tjera, më të njohura. U qetësua vetëm kur filloi të dëgjonte të qeshurën e parë”.
Një sukses që vazhdon edhe sot e kësaj dite. Sekreti? E thjeshtë: “Sepse të gjithë jemi pak si Fantozzi. Jemi nga pak të ngathët, pengohemi, biem, kapim autobusin me nxitim, shkojmë në varrimin e gabuar, na ngacmojnë eprorët. Fantozzi është i tillë”.
Një baba i famshëm, një baba i vështirë. Elizabetta thotë se në mënyrën e saj, ajo vuajti që të tregohej gjithmonë si “bija e…”. Ajo pranoi se “kur isha e vogël nuk isha aspak e lumtur që isha Elisabetta Villaggio. Në familjen time të gjithë ishim të pushtuar nga suksesi i papritur. Pranë shtëpisë kishte gjithmonë fotografë dhe gazetarë. Nuk më pëlqente, ashtu siç nuk më pëlqente të bëhesha “bija e…”. Edhe hapat e parë në punën time ishin të vështira”.
Për këtë arsye, “kur isha 20 njëzet vjeç, shkova në Amerikë, qëndrova atje për 5 vjet dhe u ktheva në Elisabetta”. Nuk ia fali kurrë që shiti shtëpinë e gjyshërve në Kortinë, por mësoi shumë prej tij: “Të mendosh gjithmonë me kokën tënde, pa paragjykime, të mos ankohesh, të përveshësh mëngët dhe të ruash ndershmërinë intelektuale”.
Një gjë që ajo nuk e mori prej tij, ishte se ai “hante kaq shumë. Babai im e bëri atë deri në atë pikë sa të vriste veten. Ai kishte diabet. E shoqërova në vizita mjekësore dhe sapo dilte nxitonte në pastiçeri. Vetëm se nuk blinte vetëm një pastë, por i blinte të gjitha”.
Filmi i preferuar i Elizabetta nga babai i saj? “Përveç Fantozzi-t të parë, më pëlqeu shumë një film nga vitet 70-të, “Rregulloj Amerikën dhe kthehem”.
Kur e pa vërtet të lumtur Paolo Villaggio? “Pikërisht në verën e vitit 1992, kur në Festivalin e Filmit të Venecias mori Luanin e Artë për arritje të jetës. Nuk e përmbahej dot, ishte si të rehabilitohej. Kritikat negative të atyre që e konsideronin klloun, aktor të serialit B, e kishin lënduar gjithmonë, edhe nëse ai nuk e kishte thënë kurrë një gjë të tillë”.
The post Rrëfehet vajza e “Fantozzi”: Çfarë e vrau babanë tim appeared first on Lapsi.al.
