KAIRO (AP) – Kur shpërthimet e para në Gaza këtë javë filluan rreth orës 1:30 të mëngjesit, një mjek britanik vizitues shkoi në ballkonin e një spitali në Khan Younis dhe shikoi shiritat e raketave të ndezura natën para se të godisnin qytetin. Një kirurg palestinez pranë tij u ndez, “Oh jo. Oh jo”.
Pas dy muajsh armëpushimi, tmerri i Bombardimi izraelit u kthye. Kirurgu veteran i tha mjekut vizitues, Sakib Rokafiya, ata do të shkonin më mirë në repartin e urgjencës.
Trupat e shqyer shpejt transmetohen, të bartura nga ambulanca, karrocat e gomarëve ose në krahët e të afërmve të tmerruar. Ajo që mjekët e habitur ishin numri i fëmijëve.
“Vetëm fëmijë pas fëmijës, pacient i ri pas pacientit të ri,” tha Rokafiya. “Shumica e gjerë, dërrmuese ishin gratë, fëmijët, të moshuarit.”
Ky ishte fillimi i një kaotik 24 orë në Spitalin Nasser, spitali më i madh në Gazën Jugore. Izraeli shkatërroi armëpushimin në vend që nga mesi i janarit me një barrage surprizë që filloi të martën herët dhe kishte për qëllim të bënte presion ndaj Hamas për të lëshuar më shumë peng dhe duke pranuar ndryshime në termat e armëpushimit. U kthye në një nga ditët më vdekjeprurëse Në luftën 17-mujore.
Sulmet ajrore të vrarë 409 njerëz nëpër Gaza, duke përfshirë 173 fëmijë dhe 88 gra, dhe qindra të tjerë u plagosën, sipas ministrisë së shëndetësisë së territorit, numërimi i të cilit nuk bën dallimin midis militantëve dhe civilëve.
Më shumë se 300 viktima u përmbytën në Spitalin Nasser. Ashtu si objektet e tjera mjekësore rreth Gazës, ajo ishte dëmtuar nga bastisjet izraelite dhe grevat gjatë gjithë luftës, duke e lënë atë pa pajisje kryesore. Ajo gjithashtu po shkonte pak nga antibiotikët dhe gjërat thelbësore të tjera. Më 2 Mars, kur faza e parë, gjashtë-javore e armëpushimit të skaduar teknikisht, Izraeli bllokoi hyrjen e mjekësisë, ushqimit dhe furnizimeve të tjera në Gaza.
Trimëri
Reparti i urgjencës i Spitalit Nasser u mbush me të plagosur, në një skenë të përshkruar në Associated Press nga Rokafiya dhe Tanya Haj-Hassan, një pediatër amerikan-të dy vullnetarë me ndihmën mjekësore bamirësie për palestinezët. Të plagosurit erdhën nga një kamp tendë që strehonte të zhvendosur që raketat vendosën flakë dhe nga shtëpitë e goditura në Khan Younis dhe Rafah, më tej në jug.
Një infermiere po përpiqej të ringjallte një djalë të shpërndarë në dysheme me shrapnel në zemrën e tij. Një i ri me pjesën më të madhe të krahut të tij u ul afër, duke u dridhur. Një djalë i zbathur i mbartur në vëllain e tij të vogël, rreth 4 vjeç, këmba e të cilit ishte hedhur në erë. Gjaku ishte kudo në dysheme, me copa kockash dhe indesh.
“Unë u mbingarkova, duke vrapuar nga qoshe në qoshe, duke u përpjekur të zbuloja se kush do të prioritizojë, kush të dërgojë në dhomën e operacionit, kush të deklarojë një rast që nuk është i shpëtueshëm,” tha Haj-Hassan.
“Ashtë një vendim shumë i vështirë dhe ne duhej ta bënim atë shumë herë,” tha ajo në një mesazh zanor.
Plagët mund të jenë të lehta për tu humbur. Një vajzë e vogël dukej në rregull-thjesht u lëndua pak kur ajo dha frymë, ajo i tha Haj-Hassan-por kur e zhveshën atë ata vendosën që ajo po binte gjak në mushkëri. Duke parë flokët kaçurrelë të një vajze tjetër, Haj-Hassan zbuloi se ajo kishte shkurre në trurin e saj.
Dy ose tre të plagosur në një kohë u shtrydhin në Gurneys dhe u përshkuan në operacion, tha Rokafiya.
Ai përplasi shënime në rrëshqitje letre ose direkt në lëkurën e pacientit – kjo për operacione, kjo për një skanim. Ai shkroi emra kur mundi, por shumë fëmijë u sollën nga të huajt, prindërit e tyre të vdekur, të plagosur ose të humbur në sakatim. Kështu që ai shpesh shkruante, “E panjohur”.
Në dhomën e operacionit
Dr Feroze Sidhwa, një kirurg i traumës amerikane nga Kalifornia me bamirësinë mjekësore Medglobal, nxitoi menjëherë në zonën ku spitali vendosi pacientët më të këqij që ende konsiderohej i mundur për të kursyer.
Por vajza e parë e vogël që ai pa – 3 ose 4 vjeç – ishte shumë larg. Fytyra e saj u mashtrua nga shrapnel. “Ajo ishte teknikisht akoma e gjallë,” tha Sidhwa, por me shumë viktima të tjera “nuk kishte asgjë që mund të bënim.”
Ai i tha babait të vajzës se do të vdiste. Sidhwa vazhdoi të bënte rreth 15 operacione, njëra pas tjetrës.
Khaled Alserr, një kirurg palestinez dhe një kirurg vullnetar irlandez po bënin të njëjtën gjë. Ishte një grua 29-vjeçare, legeni i së cilës u shkatërrua, gërshetat e venave rreth eshtrave po gjakoseshin shumë. Ata bënë atë që mundën në operacion, por ajo vdiq 10 orë më vonë në njësinë e kujdesit intensiv.
Kishte një djalë 6-vjeçar me dy vrima në zemër, dy në zorrën e trashë dhe tre të tjerë në stomak, tha Sidhwa. Ata riparuan vrimat dhe rifilluan zemrën e tij pasi ai shkoi në arrest kardiak.
Edhe ai vdiq disa orë më vonë.
“Ata vdiqën sepse ICU thjesht nuk ka aftësi të kujdeset për ta,” tha Sidhwa.
Ahmed al-Farra, kreu i departamentit pediatrik dhe obstetrikës, tha që ishte pjesërisht sepse ICU i mungon antibiotikë të fortë.
Sidhwa kujtoi se si ishte në Qendrën Mjekësore të Bostonit kur ndodhi bomba në Boston Marathon 2013, duke vrarë tre persona dhe duke dërguar rreth 260 të plagosur në spitalet e zonës.
Boston Medical “nuk mund ta trajtonte këtë fluks të rasteve” që shihet në Spitalin Nasser, tha ai.
Stafi
Rokafiya u mrekullua se si stafi i spitalit u kujdes për njëri -tjetrin nën vështirësi. Punëtorët qarkulluan me ujë për të dhënë gllënjka për mjekët dhe infermierët. Pastruesit larguan rrobat e përgjakshme, batanijet, indet dhe mbeturinat mjekësore që grumbulloheshin në dysheme.
Në të njëjtën kohë, disa staf kishin anëtarët e familjes së tyre të vrarë në greva.
Alserr, kirurgu palestinez, duhej të shkonte në morg për të identifikuar trupat e babait dhe vëllait të gruas së tij.
“E vetmja gjë që pashë ishte si një pako mishi dhe kockash, të shkrirë dhe të thyer,” tha ai në një mesazh zanor, pa dhënë detaje mbi rrethanat vdekjen e tyre.
Një personel tjetër humbi gruan dhe fëmijët e tij. Një anesteziolog-nëna e të cilit dhe 21 të afërm të tjerë u vranë më herët në luftë-më vonë mësuan babanë e tij, vëllai i tij dhe një kushëri u vranë, tha Haj-Hassan.
Pas kësaj
Rreth 85 njerëz vdiqën në Spitalin Nasser të martën, duke përfshirë rreth 40 fëmijë nga mosha 1 deri në 17 vjeç, tha Al-Farra.
Grevat vazhduan gjatë gjithë javësduke vrarë disa dhjetëra njerëz më shumë. Të paktën gjashtë figura të shquara të Hamasit ishin në mesin e atyre që u vranë të martën.
Izrael thotë se do të vazhdojë të synojë HamasinDuke kërkuar atë të lëshojë më shumë peng, edhe pse Izraeli ka injoruar kërkesat e armëpushimit që ajo të negociojë së pari një fund afatgjatë të luftës. Izraeli thotë se nuk synon civilët dhe fajëson Hamasin për vdekjen e tyre sepse funksionon midis popullatës.
Me bombardimin e së martës, Kryeministri Benjamin Netanyahu gjithashtu siguroi kthimin në qeverinë e tij të një partie të krahut të djathtë që kishte kërkuar një rifillim të luftës, duke forcuar koalicionin e tij përpara një votimi të rëndësishëm të buxhetit që mund ta kishte zbritur.
Haj-Hassan vazhdon të kontrollojë fëmijët në ICU të Nasser. Vajza me shkurre në trurin e saj ende nuk mund të lëvizë anën e saj të djathtë. Nëna e saj erdhi ta shihte, duke u larguar nga plagët e saj dhe i tha Haj-Hassan se motrat e vajzës së vogël ishin vrarë.
“Unë nuk mund të përpunoj ose të kuptoj shkallën e vrasjes masive dhe masakrës së familjeve në gjumin e tyre që ne po shohim këtu,” tha Haj-Hassan. “Kjo nuk mund të jetë bota në të cilën jetojmë.”
___
