Do të mund të përdorej ndonjë shprehje shpresëdhënëse ose një frazë klasike për momentet e vështira, si “nuk mund të bjerë shi përgjithmonë”, për të shtuar edhe më shumë theks në suksesin e Newcastle. Duke fituar finalen e Carabao Cup, ata kanë siguruar trofeun e parë pas 70 vitesh! Dhe natyrisht, festa që nisi pas vërshëllimës përfundimtare ishte spektakolare dhe zgjati për orë të tëra.
Në Angli, ka tre kompeticione kombëtare (plus Superkupën), dhe ekipet angleze arrijnë rregullisht suksese në Evropë. Të gjithë fitojnë herë pas here. Por Newcastle ka kaluar dekada të tëra në thatësi, duke grumbulluar zhgënjime dhe finale të humbura. Me ardhjen e pronësisë së re, gjithçka ndryshoi – edhe pse nuk u bënë shpenzime të çmendura. Lëvizja e parë vendimtare ishte zgjedhja e trajnerit të duhur, Eddie Howe, një nga më të mirët në qarkullim. Pasi humbi finalen e parë të Carabao Cup në 2023, këtë herë ai ja doli. Me golat e Burn dhe Isak, Liverpool u mposht.
Festa në Londër dhe Newcastle
Festa nisi që në fushë. Shampanjë pa fund, që në momentin kur u ngrit trofeu. Sean Longstaff piu direkt nga kupa. Ndërkohë, tifozët shpërthyen në festime si në Newcastle ashtu edhe në Londër. Në kryeqytet, Covent Garden u kthye në një kaos të vërtetë, me festimet që kishin filluar që të shtunën. Por skena më e çmendur e festës ishte padyshim në Newcastle. Mijëra tifozë u mblodhën përreth St. James’ Park, duke brohoritur për skuadrën. Disa madje u ngjitën mbi statujën e Alan Shearer, vendosur jashtë stadiumit, duke e kthyer atë në një simbol të gëzimit total.
Enjoy your celebrations, @NUFC! 👏#EFL | #CarabaoCupFinal pic.twitter.com/i0ejRW6zn1
— Carabao Cup (@Carabao_Cup) March 16, 2025
Dan Burn, simboli i Newcastle
Në Wembley, Alan Shearer festoi si një tifoz i thjeshtë, ndërsa dy simbolet e suksesit ishin golashënuesit: sulmuesi suedez Isak dhe mbrojtësi Dan Burn. Ky i fundit, në moshën 32-vjeçare, jo vetëm që shënoi në finale, por u ftua për herë të parë në kombëtare. Në euforinë pas ndeshjes, Burn tha një frazë që përmblodhi gjithë emocionet e këtij momenti historik: “Nuk dua të shkoj në gjumë sepse më duket sikur po ëndërroj”.
Dhe kush mund ta fajësojë? Burn nuk donte që ajo ditë të mbaronte – ashtu si tifozët e Newcastle, shumica e të cilëve nuk e kishin parë kurrë skuadrën e tyre të fitonte një trofe.
