Pjesë nga fjala:
Ky program përbën pjesën më të ndjeshme, më të dhimbshme, më me rëndësi jetike të programit të PD.
Në qoftë se ndalemi dhe i vështrojmë këto 12 vite të qeverisjes që po ikën, janë vitet në të cilat Shqipëria mund të përfytyrohet si një gropë e madhe që ‘hëngri’ bijtë dhe bijat e veta. Nuk i hëngri sigurisht, por i detyroi të largohej nga vendi.
I detyroi të largohej sa asnjë vend tjetër, sa nga asnjë faktor tjetër përveçse nga varfëria.
Këtu nuk kishim luftëra, këtu nuk kishte asnjë shkak. Këtu gjer në vitin 2014 popullata po rritej në këtë vend. Lehtësisht po rritej, por po rritej.
Këto ishin vitet e një përmbysje të madhe.
Vite në të cilat u thellua në mënyrën më të frikshme hendeku midis qytetarëve në tërësi, zyrtarëve të lartë dhe oligarkëve në anën tjetër.
Pra, u krijua një hendek shumë i madh, por më shumë se të gjithë të tjerët, këtë e ndjeu, apo kjo goditi pensionistët në Shqipëri.
Në qoftë se i hidhni një sy shpërndarjes së të ardhurave, çfarë do gjeni? Do gjeni se Shqipëria investon buxhetin si zë tre herë më shumë se sa vendet e BE.
Në qoftë se ndalemi, portofoli i Lubi Ballukut ka pasur 12 miliardë euro tendera dhe prokurime. Hapni sytë ku janë?
Në qoftë se kthehemi sot, absolutisht përveç tunelit të Llogarasë, asnjë rrugë tjetër e filluar dhe e mbaruar me buxhet në këto vite, nuk ekziston. Jo, nuk ekziston.
Se si është vjedhur me rrugët, unë do u jap vetëm një shembull, i cili është unik në planet, Unazën e Madhe të Tiranës. 13 kilometrat e fundit, në mënyrë që të vidhej jo në çdo kilometër, por në 900 metër të saj, u ndanë në 14 lote. 14 kontrata!
A mundet? Nuk mund të dëgjojë kush kurrë.
A ka njerëz të tillë të pangopur, të shpërfytyruar që vërsulen mbi pasuritë publike në këtë mënyrë?
